Gidişinin Ardında Şiiri - Şehmus Kartal

Güneşin batımında gidişin bende özlem,
Yokluğunda başlıyor bunca keder ve elem.
Karanlıklar çökünce aydınlık çeker gider,
Gönül saltanatımın ömrü de bur da biter.

Gittiğin an başlıyor zifiri karanlıklar,
Çevremi birden sarar üstüme ağırlıklar.
Duygular sağır olur bir anda başlar hüzün,
Bu ne biçim ayrılık başı ve sonu hüzün

İçim kararır birden sen olmazsan yanımda,
Dünya kâbusa döner bulamazsam karşımda.
Bu dünyada en eski olan iş alışkanlık,
Ne bitmez ayrılıkmış çekilmiyor yalnızlık.

Hayattan bezginliğin tek çaresi temelden,
Kaldırmaktır diyorum ayrılığı kökünden.
Ne özlem kalır hasret yaşam sevgiye döner,
Mutluluk kovulunca alır başını gider.

Lüzum kalmaz o zaman yüce dağları aşmak,
Duymak için sesini gerek yok ki çağırmak.
Gözlerim hiçbir zaman bakışmaktan yorulmaz,
Yan yana olsak senle canımız hiç sıkılmaz.