Gidişini Seyredeken Şiiri - İlkay Pal

GİDİŞİNİ SEYREDERKEN

Gidişini seyrederken Ankara garında; otobüsün camından gözlerine baktığımda, soğuk yoksulların sırtlarında kamburlaştığında her sabah,
Kendimi bir başka zamanda hissettim.
Ayrılmak değil, yolcu etmek bile değil di bu.
Yalnızlığıma tekrar başlamaktı.
Pencereden dışarı umut dolu gözle bakıp,
Yolları başı önde arşınlamaktı.
Gidişini öylece seyrettim.
Üç koca dağ aşıp gidecektin.
Denize birkaç dakika, öyküsel bir yaşama uğurladım seni.
Elimi kaldırıp, dilimde derinden bir “hoşçakal” diyerek öylece seyrettim seni.
Güneşin ışıkları bir başka vuruyordu Ankara garına.
Ve senin gözlerin güneş kadar temizdi.
Ve yüreğin daha ezilmemişti. Sevgin yeşermişti.
Yoksullar ve kimsesizler daha türkülerini söylememişti.
İşte hikaye bu sevdiceğim.
Beni sorma,
Ben öylesine.
Sevdim seni...
23.07.1998/ANKARA