Gidişine Ağıt Şiiri - Hüseyin Çolak

Asfalt yolları tutardı
İşaret parmakları ve kalp atışları
Tetikte ritimlenen devriyeler
Vakti hiçe sayan bir karanfil
Kaybolurdu her akşam içimizde
Artık lügatlerden çekildi kelimeler
Dipsiz bir uçurumdur gece

Şehrin bütün kapılarından
Sen çıkıyorsun
Beyaz bir güvercin
Haber uçuruyor kanatlarında
Gecenin duvarlarına sızıyor
Uykusuz gölgeler

Nergisler kokardı saçların
Akşamın kızıllığında
Çocuk yüzlü dualar gibi
Gülümserdi vakitler
Hangi bahar ki kalır yerinde
Sen gidince susuz kaldı fesleğenler

Eski gazeteler gibi
Acıları biriktirdiğim sakallarım
Kanatırdı suskunluğunu
Sararan parmaklarımın
Örselenirdi martı kanatları
Tenha bir şafakta
Düşlerimi topluyor zaptiyeler

Türk Edebiyatı, 500.sayı