Gidişine Şiiri - Serdar Büyükyolcu

Hüzünlü bir bakış, derin bir yara..
Kalbimi okşayan fısıltıların çaresizliği.
Martıların sessizliği, denizin durgunluğu,
Gitmekte olanın habercisi..
Sahi yangın mı var bana mı öyle geliyor ?
Neden her tarafta dumanlar yükselmekte ?
Belki gidişine yanmıştır şehir,
Belki de kalışıma..
Gecenin hüznü çöktü derler
Aslında hüzündür geceye çöken.
Oysa gece; narin, sessiz, ve de huzurlu,
Çünkü gecemi aydınlatan Ay’dın.
Şimdilerde karanlığa dönüştü,
Gidişine, gece bile üzüldü.

Seninle geçen güzel günler gelir aklıma
Her aklıma geldikçe
Biraz daha eksilirim hayattan,
Dünyadan, havadan, topraktan.
İmkansızı hatırlamak koyar insana.
Geriye ne söz kalır ne mana.
Yutkunarak sustuğum anlardaki
Haykırışlarımı bir duyabilseydi eğer
Dünya, tersine dönerdi.
Bir umuttu yaşamak,
Sendin umudum, bugünüm, yarınım.
Şimdi söyle bana seni, senle yaşamak mümkün mü ?