Gidişin Öfkem Olur Şiiri - Harun Tınastepe

Sesi soluğuna bulanmıştı gecenin
Öfkesini suskunluğunda yaşarken boğdu
Işıkları titrek yalnızlığı soğuktu
Ardında dilsiz kaldı sorular
Bir aşka kaç Nisan sığar
Eylül'de kaç ağaç intiharlanır
Karanlık ve sokakları inadına dar
Karagümrük uykudan uyanır
Aklımda bir Su ismi kalır
Ve o şımarıklaşan gülüşün kulaklarımda

Gidişin öfkem olur ya da sebebim
Ama gidersen git diyebilecek kadar cesurlaşır içim
Hırçınlaşır kaldırımlar
Direkler üstüme üstüme gelir
Bir damla yaş akar
İçimin en tenha köşelerinden kopan
Aklım beynime saplanır
Artık bitti dediğin an.