Gidişin Melodisi Şiiri - Süleyman Karaca

Bence artık gitmeliyiz buralardan,
ardımızda kimsenin ağlamayacağının bilincinde
karışmalıyız karanlıklara...
elele dökülmeliyiz karanlıklara,
kimsenin bizi bulamayacağı karanlıklara!

Birbirlerine hararetle yapışmış dudaklarımızdaki çığlıkları
gömmeliyiz ardımıza...
Öldürmeliyiz bizi bizlikten ayıran herşeyi
sahip olduğumuz herşeyi yakmalı
ve sonra da uzaklardan onu seyrederek
-ucuz şaraplarımızı yudumlamalıyız!
Ve her yudumda bir kere daha intihar etmeliyiz...

Bir kasırganın şiddetine bırakıp kendimizi
yükselmeliyiz,
alçalmalıyız,
yıpranmalıyız,
yokolmalıyız,
yenilenmeli,tazelenmeliyiz
Ölmeliyiz,
Dirilmeliyiz...
...ve sonra bir yudum daha şarap alıp
bu sonsuz savruluşta kaybolmalı, eriyip gitmeliyiz!

Artık gitmeliyiz buralardan,
Arkamızdan dökülmeyecek gözyaşlarına kadeh kaldırarak...
Tüm cesaretimizi soğuk kelimelere sıkıştırmaktan vazgeçerek
Ve içinde yalnızlaşıp kaybolduğumuz egolarımızı yırtarak...
Gitmeliyiz,
kimsenin bizi sormayacağını bildiğimiz için sırf!
Gitmeli
ve gittikten sonra tekrar dönmemeliyiz!

Soğuk ve çekilmez olaylardan gitmeliyiz,
-bizi kontrol etmeye çalışan herşeyden ve...
Aşk kitaplarını yakmalıyız,
Nergisleri koparıp çöpe atmalıyız,
Yoketmeliyiz kalıpları,
içinde kaybolduğumuz şey bize yetmeli...

Gitmeliyiz bence artık buralardan,
arkamızdan kimsenin ağlamayacağını bildikten sonra!
gerçekten yalnız olduğumuz için,
gerçekten yalnız kaldığımız için!
kendi yalnızlığımızı da
aramızdaki görünmeyen ipe sıkıştırıp
yalınayak
yalpalayarak
doğduğumuz gibi,
-çırılçıplak gitmeliyiz...
kimsenin arkamızdan ağlamayacağını bile bile!