Gidişin kor ateş Şiiri - Erdal Yalçın

ne gidişti o gidişin sevgilim...
yüreğime sıkılan bir mermiydi kan kaybettiren....
bütün sevdalar gölgeme sığındı
bende kaldılar uzun süre.....
"kalpsiz " dedi ayrılıklar senin için...
o gün bu gündür
yüreğimde konakladı mermiler
gözlerimde gözyaşı,
"psikolojik bunalımlarım" da
tam orada
kalbimin diğer odasında...
her çarpışta hücrelerime yayılmak için fırsat kolluyorlar...

işte böyle sevgilim...
sessiz sedasız öylece
çekip gidişinin ardından
bir insanın yaşamaktan ürktüğü
düşünden bile çekindiği tüm kötülükler
gittiğin yolun etrafına dizilmişlerdi...
ben se
savaş mı tutsaklık mı
bugün bile adını koyamadığım
bir eziyetle
kabuk bağlamış yaralarımı
yeniden kanatıyordum.....

eşsiz sevgilim
yokluğun kor ateş yine...
gidişin gri kapalı bir gece....
sensizliğe dair ne varsa hepsi benliğimde
huysuz bir kiracı...
her biri
bir çığlık sağır ve yankısız...
sen çığlıkları yükseliyor bütün bedenimden
öyle ıssız
öyle sessiz
ve öyle izsiz gittin ki
kıyametler koptu her yanımda...

senin gidişinden bu yana
ateşten anılarınla birlikte yaşıyorum artık...
her birini ayrı ayrı yangınlarla sevdim senden dolayı
değerli bir maden gibi taşıdım benliğimde...
ve and olsun ki sevgilim
bir teki bile heba olmasın diyedir
ardından isyan bayrağını açmayışım.....
yok edemedim
neden biliyormusun sevgilim?
hepsi çok değerliydi benim için
şaşırtıcı...
hepsi çok yakıştı hüzünlerime...
hepsi çok yakıştı
aşka susamış bir yiğidin mahzenine...
bir tek segilim bir tek
pişmanlık ve göz yaşı yakışmadı bana....
hasreti, her gün yeniden suladım
umutlarım gibi filizlensin diye...
şimdi dilimde tek bir yakarış Tanrı'ya
umutlarımı sakın benden alma....
Ey Tanrım..... e.y