Gidişin Gitsin Sen Kal Şiiri - Esra Birge

Ne zaman sen gitsen dolu yağmaya başlar,
O inceden saran yağmur, yerini ağırlıklara bırakır...
Yürüdüğün, oturduğun, geçtiğin yerler; yaşar gibi bakan ölüye döner.
Ve mevsim sen kışta gittin diye hep kışta durdu:
Yaz hiç gelmedi.
O sıcaklık kalplerimize hiç uğramadı.
Anımsadım da artık bakan gözlerin hep teyet geçiyor...
Silik silik manası var bugün göğün,
Ancak nesneler daha bir net.
Ve yazmasam dolar içim dolu ile,
Daha da üşür ellerim..
Bir dalım kopmuş gibi.
Ağaçta ne kadar yaprak varsa,
Bir dal kırılmışsa saracak kolun kalmaz artık.
Parmaklarsa; yapraklar gibi kolsuz ne işe yarar ki?
Seni aramak hep daha da uzaklaştırıyor...
Belki geçer birbir sokaklar, caddeler yine eskir.
Ve bahçede toprağa yeniden tohum atman beklenir..

Nerede ellerin kokusu?
Bıraktığın yapraklarda kokunu kaybetmek üzere..
Güneş günlerdir sensiz açıyor,
Ve mavi beyaza dönüyor.
Yeşilse bir türlü artmıyor,
Çünkü bakışların eksik...