Gidişin İnsanın İçinde Yara

Sensizliğin zerre kadar kafamda kalmadı
Ben sessizliğin kurbanı oldum şimdi
Hayat düşe kalka götürüyor beni
Suskunluğumun ecrini
Yakalıyorum belki

Gözlerim gözlerini ararsa sokaklarda
Dönüşleri yok oldu yarınlara
Geçmişimi sildim bir hatırlatmamacasına
Kayboldu çöplüklerin ortasında

Süpürülen yerde kalmadı izlerim
Bakışlarımda sensizlik ile yok oldu özlemim
Kalkmaya direniyor şu naçiz bedenim
Var oluşunla yok oluşun arasında kaldı
Yürüyemeyen dizlerim

Öpmek bile dudakların arzusu
Düşünceler geçmiş saatin vuslatı
Gidiş insanın içinde yara
Kalan olaylar içinde vaka
Dönüşü olmayan hallerim