Bir zamanlar, gözlerindeki umutla uyanan sabahlar,
Şimdi birer gölge gibi kayboldu her bir tanesi,
Ve sen,
Senin gidişin,
Beni öyle bir terk etti ki,
Hiçbir şey yerli yerine oturmaz oldu.
Adını söyleyen rüzgarlar bile sustu,
Sonsuz denizlerin içinde kayboldu sesim.
Gönlümdeki her sevda,
Birer yıldız gibi düşüp,
Küllere karıştı.
Beni sevdiğini söylemiştin,
Ama sözler,
Birer yalan gibi dudaklarından düşüp,
Geri dönmedi.
O an, ellerinle dokunduğun her şey,
Birer kırık parça gibi,
Düşüp yerle birleşti,
Ve ben,
Kırık dökük bir yürekle,
Geriye kalan hatıralara sarıldım.
Bir zamanlar seninle her adımda dans ederdim,
Şimdi ise adımlarım, yalnızlıkla yankı yapıyor.
Ve her köşe başında,
Bir seni arıyorum,
Ama seni bulamıyorum.
Gidişin öyle sert oldu ki,
Bir daha dönmeyeceğini bilerek bakmak zorunda kaldım,
Ve gözlerimdeki son damla yaş,
Bir ömrün kaybının izini bırakmadı.
Bir zamanlar bir sevdanın peşinden,
Yüce dağları aştım,
Şimdi ise senin anılarınla dolu bu odada,
Yalnızca düşlerimle varım.
Bir zamanlar sarıldığın her gece,
Bana senin nefesin gibi sıcak gelirdi,
Şimdi gece soğuk,
Bedenim terk edilmiş bir ada gibi.
Bir zamanlar her sabah,
Senin gülüşünle aydınlanıyordum,
Şimdi ise gözlerim,
Bir hiçliğe bakarken,
Işıksız kalan her şeyin yüküyle eziliyorum.
Her anımda seni aradım,
Bir ses, bir dokunuş, bir iz…
Ama senin yokluğunla sarıldım,
Bir yabancı gibi soğudum zamanla.
Ve anladım ki,
Sensizlik, seni sevmenin acısının katmerlisiymiş.
Bir zamanlar…
Bir zamanlar seninle her şey mümkündü,
Şimdi ise, senin yokluğunda,
Bir adım bile atmak korkutuyor beni.
Bir zamanlar seni düşlerken,
Bir dünya kurmuştuk ikimiz için,
Şimdi o dünya,
Yalnızca sensizliğin acılı bir çığlığı.
Geceleri seni düşünürken,
Bütün yıldızlar düşer,
Ve düşen her yıldız,
Birer hatıra gibi gözlerimden süzülen yaşla birleşir.
Bir zamanlar, seninle izlediğimiz ay ışığı,
Şimdi bana yalnızca kaybolmuş bir sevdanın izini hatırlatıyor.
Ve sen,
Senin gidişin,
Sonsuz karanlıkta kaybolmuş bir yıldız gibi,
Bir daha asla geri dönmeyecek.
Sonsuza kadar kaybolan adımlarınla,
Bir kez daha anladım ki,
Bir zamanlar seninle başlayan her şey,
Sonsuz bir yoklukla bitiyormuş.
Ben,
Yalnızca bekleyen biriyim şimdi,
Bir zamanlar bana ait olan her şeyin,
Geri gelmesini umarak,
Her gece,
Birbirine karışan gözyaşlarımla,
Bir seni arıyorum,
Ama bulamıyorum…
Bir zamanlar…
Bir zamanlar seninle güldüğüm o günler,
Bir zamanlar seninle yaşadığım o anlar,
Şimdi sadece hüzün,
Bir yalnızlık gecesi gibi,
İçimi donduruyor.
Ve ben,
Bir zamanlar seninle mutluluğu tattığım,
O günlere dönmeyi hayal ediyorum,
Ama biliyorum,
O günler asla geri gelmeyecek…
Çünkü sen,
Bir zamanlar yüreğimi terk ettiğinde,
Her şeyle birlikte gitti.
---
Bu şiir daha da derinlemesine bir hüzün taşıyor, umarım istenilen duyguyu verir.
ÇINAR KALE
Çınar KaleKayıt Tarihi : 20.1.2025 23:06:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!