Gidişin Şiiri - Hasan Hüseyin Yılmaz

Bir deli sevdanın darağacında
Boynuma ilmeği taktı gidişin
Çırpınan ben idim ipin ucunda
Yüzüme umarsız baktı gidişin

Meğer kaşların yay kirpiğin okmuş
Her biri zehrini kalbime sokmuş
Ahde vefa var ya sende hiç yokmuş
Dünyamı başıma yıktı gidişin

Anılar kahrıma kahır eklerken
Yediği darbeyle kalbim teklerken
Sevgime karşılık sevgi beklerken
Beynime bir kurşun sıktı gidişin

Ne yeminler ettin ne sözler verdin
Unuttun hepsini günaha girdin
Kimselerin olmam seninim derdin
İçimi kül etti yaktı gidişin

Sensiz günlerimde umut kalmadı
Vurduğun yer daha deva bulmadı
Beni yaralayan düşman olmadı
Sırtıma saplanan oktu gidişin

Ne kadar acı bu ne kadar ağır
Bekledim ya sen gel ya beni çağır
Merhametin körmüş vicdanın sağır
İpimi insafsız çekti gidişin

Gözlerine nice şiir yazdım ben
Kendi mezarımı kendim kazdım ben
Öyle kolay kolay yıkılmazdım ben
Hicrinle belimi büktü gidişin

Gelinen bu sona aklım ermedi
Günlerce gözüme uyku girmedi
Böylesi işkence İsa görmedi
Her gece çarmıha çaktı gidişin

Şimdi bana düşen büyük pişmanlık
Yalanmış sevgiler aşklar bir anlık
Söndü tüm yıldızlar mehtap karanlık
Geceme simsiyah çöktü gidişin

Çığlıklarımı duy söz dinle sen gel
Yeniden sevmene gurur mu engel
İş işten Hasan'a dön gel
Gözünü canıma dikti gidişin
Gözünü canıma dikti gidişin

Hasan Hüseyin YIlmaz