Hay aksi şeytan,
Gördünmü bak yine unutturdu,
Unuttum bukünkü sükür namazını
Seni unutmak icin edeceğim duayı
Sensin, unutkanlığımın en zayıf noktası.
Nasıl kazılmışsın öyle kafama
Bilmem kim veriyor bu hakkı sana
Bak mesala bugün hiç düşünmedim gözlerini,
Adamın içini kor gibi yakıp eriten bakışını,
Her kapandığında dünyamı karartan gözkapaklarını
Unuttum gene seni unutacagımı.
Kim demiş seni unutamam diye
Benden bir ben daha çıkaran gülüşünü,
Sonra beni benden alan sevişini,
Unutacağım ansızın çekip gidişini.
Birde geceleri daha az duyuyorum sesini
Hem artık gece yatarken,
Yastığa sarılıyorum yanımda sende varken,
Biliyormusun
Sabah erken uyanırken
Hayalin yokmuş gibi lavaboya giderken
Nasılsa kızmayacaksın ortalığı dağıtırken,
Uyanmayacaksın kapıyı çarparken,
Hiç hatırlatmıyor seni bunları yaparken.
İnanmayacaksın belki,
Aglamıyorum artık mezarlıktan geçerken…
Kayıt Tarihi : 3.9.2002 20:41:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Aydın Kansıray](https://www.antoloji.com/i/siir/2002/09/03/gidisin-7.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!