Gidişin Şiiri - Erdal Özkan

Gidişin fırtınalar kopardı bende
Çığ düştü yüreğime yokluğunda
Depremler oluştu beynimde
Nehirler taştı ağladığımda
Bu aşk müzmin bir hastalık gibi sardı tüm bedenimi
Görsen sende isyan ederdin
Kan çanağı gözlerimi
Çaresizliği öğrendim, yokluğu öğrendim,
Hasreti öğrendim,
Sayende.
Güneşim kayboldu geceyi yaşadım
Baharım kayboldu hazanı yaşadım
Hep hasret türküsü çaldı şu yorgun yüreğimde
Ben böyle yıkılmışken
Ben böyle tükenirken
Sen hala yoksun.
Ve....
Hala dönmediğine göre;
Çok mutlusun sanırım gittiğin yerde.