Gidişin Şiiri - Ünzile Güneş

Gidişin

Zehir zemberek gittiğinden beri şarkıların tadı,
Ve gölgesi yok artık yaslandığım ağacın
Yokluğun böyle ağırlaşmışken omuzlarımda
Anladım: Varlığın değeriymiş hayatımın

Tarlaların al yanaklı narin kızlarıydı gelincikler
Papatyalar yaramaz çocuklarıydı
Öyle bir gittin ki,gidişinin tufanı
Boynunu büktü menekşelerin,çiçekleri ağlattı

Toprak, kokardı yağmurlardan sonra
Ve güneşin damlalarla dansıydı gökkuşakları
Güneşi mi küstürdü gidişin, damlayı mı kuruttu
Renklerden kuşaklar kalbimi unuttu.

Ünzile Güneş
Kayıt Tarihi : 15.4.2013 10:59:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

TÜM YORUMLAR (1)

Ünzile Güneş