Ben gidiyorum
‘Nereye’ demeyin sakın
‘Erken’ demeyin
Ne geç kalmışlıklar içinde gidiyorum
Bilseniz…
Bilseniz omuzlarımda taşıdığım yükü,
Görseniz akmayan yaşlarımı,
Duysanız içimde uluyan köpeği…
Bilmiyorsunuz!
Görmüyorsunuz!
Ben, gidiyorum…
Ayaklarım geri geri gidiyor
Gözlerim arkada
Dönüp dönüp bakıyorum ardıma,
Görmüyorsunuz!
Susuyorum;
Duymuyorsunuz!
Gidiyorum ey!
Ben, gidiyorum…
Üzmek istemezdim hiçbirinizi
Ne kadar uğraşsam da yapamadım
Yoruldum…
Gerektiği yerde
BEN’den birçok BEN emanet ettim size
Sizin için BENden vazgeçtim
Ama olmadı
Darıldım, dağıldım!
Kırıldım, kanadım!
Ama kanmadınız, yetemedim!
Yittim.
Sustum, cevap vermiyor dediniz
Her sessizliğime bin anlam verdim
Anlamadınız…
En çok konuşmam gereken yerde sustum ben
Ve
Susmam gereken yerde konuştum, kırdım!
Yine de ‘ iyi bir insansın’ lafını hep duydum
Yine kaybettim.
O kadar çok kişi kaybettim ki
Elimde avcumda
Yüreğimde kalmadı kimse.
Öyle sustum ki;
Milyarlara yokmuşum gibi geldim
Öyle bir gidiyorum ki şimdi
Sessizliğim nazar boncuğunuz olsun
Gidişim armağanınız
Ayak seslerim ninniniz olsun
Ve sözlerim küpeniz
Aslında gitmiyorum
Biraz siz
Fazlasıyla eksik BEN olarak geliyorum…
09.06.12 - 10.06.12
Sevtap Gülen
Kayıt Tarihi : 6.8.2012 17:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)