Gidişat Şiiri - Taha Numan Tekin

Askeriyede cemaat, sağlıkta tarikat...
Konuşulmaz oldu hiç hakikat?
Yozlaşmış devlet, içler fesat...
Milletim, nereye kadar bu gidişat?

Millet düzelme bekliyor pürdikkat!
Oysa gözlerindeki ışıltıymış iktisat...
Biz yaptık, başkasında değil kabahat..
Milletim, nereye kadar bu gidişat?

Durumla doğamız arasındaki tezat;
Türk olmazsa rahat, değilsek azat;
Türk’ün doğasında yoktur itaat!
Milletim, nereye kadar bu gidişat?

Mırıldanma! yaşanmaz değil bu hayat!
Muhtaç değilsin; ekmeklerin bayat,
O halde bize bir ihtilâl yarat!
Milletim, nereye kadar bu gidişat?

Paslanmaya bırakılmaz pusat...
Pısırık kalmayı aklından sök at!
Sana olunmuşken musallat;
Nereye sanıyorsun bu gidişat?

Başlangıcın "Mete ihtilâli"dir bizzat.
Kendine, özünü sürekli hatırlat.
Gazi Başbuğ yolumuzu aydınlat!
Hiç hayırlı değil bize bu gidişat!?

Bakandan damat, enişteden istihbarat...
Erdoğanlar Pide Börek sanki heyhat!
Neden bu doymazlık, şatafat ve saltanat?
Milletim nereye kadar bu gidişat?

Devlet vazifesi, "güvenlik" ile "refah" fakat,
Ne sınır güvende... ekonomi ise vasat...
Anca "Avrupa kıskanıyor" masalı anlat.
Milletim, nereye kadar bu gidişat?

On lira aşağısına kalmadı fiyat,
Ne de millette kaldı tâkât,
Her "Ekonomistim" diyene etme itimat,
Milletim, nereye kadar bu gidişat...

Ha Çin'in ha Ak'ın sarayı evlât,
Senin atan deden ulu Kürşat...
Layık ol, gerekirse bürokrat çıtırdat!
Yoksa, nereye kadar bu gidişat?

Harabe evden kopan bir acı feryat,
Şehit haberi hangimizi uyutur rahat,
Bunun kelle dediği bir anaya evlat!?
Ayaklan, ayaklar altında hatırat!
Yoksa, nereye kadar bu gidişat...