Salıncakta sallanıyor bir çocuk
Gözlerinde ışık sevgi yumağı
Tutundu semanın zincirlerine
Koyuverdi kendini kelebek gibi
Süzüldü, süzüldü, hepten süzüldü
Kokladı nergisler sevgi yerine
Sessizce gelmemi göremedin hiç
Bir kez yaklaşmıştım ruh semasına
Yaklaşmışken tekrar uzadı her şey
Uzansın rüzgara kapılsın yürek
Önünde savrulsun gözlerden ırak
Savrulsun yerlere inmesin hayal
En ince sızıyı duysun kalbinde
En derin duygular yaşasın mana
Duygular uzansın sessiz semaya
Yolcu mu var? bekliyor karanlık kabir
Işık mı yanacak, yoksa hüsran mı
Kandilsiz bir gidiş, yoksa ceza mı
Sevgiyle yoğruldu gidiş gelişler
Arasında sessiz, sessiz gülüşler
Olur mu bu böyle, heyhat ki heyhat
Sağanak sağanak indi gökten hakikat
2 Nisan 2007
Ömer Faruk İlhanKayıt Tarihi : 2.4.2007 18:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kandil yüreğimde idi söndürdün...sen yaptın yaktığın gibi...
güzel bir şiir tebrik ediyorum,selamlar dost.
Selâm ve dua ile...
sağanak, yağmur benzetmesi ve arınmaya giden yok.. sevgiyle bütünleştiğinde, kalbi ışığın oluşmasına sebep olur... gidiş gelişlerdir aslımızı bulmamıza sebep...olmalı ki sorgulayabilelim...
terbikler Ömer Faruk Bey...güzel ve anlamlı...
TÜM YORUMLAR (4)