Gidip Karıştığım Topraktan

Bir vedanın ayaklarına dolanırken
Yalnız başımalığım
Ben,tuttunup ellerine
Sapına yekindiğim kamanın
Darbeler sarkıtıyorum
Sargılar içindeki en derinime
Ölüp ölüp diriliyorum hayata
Her geçmek bilmeyen an
Yokluğunda,varlığına yamandığımın...
Amma bilirim ki mevsimim
Ona çiçek açıp dururken
Dilim söyleyecek en güzel namelerini
Tüm sarınışım maviyle olacak
Kara fezamın buhuru
Allayacak tan vaktini
Kendi seslenişiyle
Ben durmayacağım uzaklarda
Döneceğim yeniden
Gidip karıştığım topraktan....
05.04.2006 16.03 Aylin ayla