Gidince Anladım Şiiri - Muhammed Yağmur

Giderken sessizdi,
Ne bir veda, ne bir bakış bıraktı.
Ben hâlâ oradaydım, olduğu yerde zamanın,
Oysa o çoktan geçmişti benden.

Bir fincan soğuk kahve gibi kaldı anılar,
İçsen acı, döksen yazık.
Her köşe başında izi var gülüşünün,
Ama artık hiçbir yolda çıkmaz bana seninle.

O sustukça ben konuştum içimde,
O unuttukça ben ezberledim.
Bir gülüşün neye bedelmiş,
Gidince anladım.

Geceye yastık değil, seni koydum başımın altına,
Uykular bile yabancı artık bana.
Bir gün döner mi diye baktım her sabaha,
O sabahlar hiç sen kokmadı.

Bir gün gelir de sevmek nedir diye sorarsan,
Bana değil, içimde kalan sana sor.
Çünkü ben sevmeyi,
Ancak sensizliğin en koyu yerinde öğrendim.