Gidilmemiş Bir Yol Gibi Issız

Bu yalnızlıkta kalakalıyor insan
Silerken kulağından zamanın tozunu
Üşümüş bir ömrün ortasında
Gidilmemiş bir yol gibi ıssız

Eklem yerlerinden sızlar mı hiç
Hiç durmadan zırıldanıp ağlayan gece
Üstelik Venüs halesinde Ay
Ay koynunda gece ve bir serinlik

Yaza yakın ama kışa daha da yakın
Dünyanın bir sonuna ramak kala
Günün başına ise çeyrek
Ah şu kalabalıklar ne kadar seyrek

Kapı eşiğinde çiçeğe yüz tutmuş ağaç
Ağaçta utangaçlıktan pembeleşen çiçek
Seni gidi hınzır bahar
Bu yalnızlıkta doğum günün kutlu olsun...