Gidi verin... Şiiri - Zafer Zengin Etnika

gidi verin

mektup yazıp
acıyı dindirelim

taşa toprağı sarıp
yanına ismini uzatıp
boylu boyunca

kara yazılar
aynı öykü

susun
içinizden okuyun

|.
güya gün görmemiş
zaten gidecekmiş
kundağı küçük gelmiş
dünya nedir bilmez
ilk gün ağlamazsa
beklemezmiş

yok işte
ne geleceğini
ne gideceğin bilen

herkesin bildiği ender sözlerden
sanki öğrenince çok şey değişmiş gibi
bilinse de ölüm kabullenilmez ki
|.

dokunmayın
onu tanıdık
tanıdığımızla kaldık
yaşamadık

demeyin

gidi verin
gitsin

gidendi sevgili
yazıyı mektup edin

oğul bir yerinde
bir yerinde kız
ana
baba

su çekilir
boz bulanır
esrik geride kalanı
sancılı
kimse anlatamaz
geride kalanın yalnızlığını

gidi verin
gitsin

|.
aşağıda güya şair bilmece yazmış
her şeyi anlamışta anlatmış
aklı sıra hayat pahasına ölümü kandıracak
aklını yediğim işte
saçmalamış bile bile
|.

sancının yüzü var
an içinde
dört yanı çerçeve
saklar gizi içinde
ötesi bilmece
önüne dağ çekilse
türbe dikerler yol üstüne

- bence mezar

gidilir yine

gidi verin
gitsin

ömrün kısa parçası
olamadı adının yarısı

kal
an

-bildim, ölümle yaşam birbirini tamamlar

gidi
sarı verin
koklamayın

taç olur papatya
koklayı verin

tuz
bel ki har
alır azar azar

selam söyleyin
dileğidir bekleyenin

- tamam, bu peşin helalleşme

dil ekidir
sevmenin

sevi verdik
gidi verin

yeter gayrı
git ekmeyin

gitmeyin

kal’dık
deyin

aç ölmek zor
bilin

gidi
sarıp

kal’ı
verin

sonda
dağılmalar

dikkat edin
ezmeyin

özletmeyin

-sevilenler bir süre daha yaşar demeye getirmiş,
ben bir şey anlamadım bir daha okuyayım,aman boş ver
bildiğim şeyler zaten. çok sevdiğin şeylere bile alışıyorsun bir süre sonra
ölüm denenmedi sanırım.belki de denendi. ölüm alışkanlık yaparsa ya!

09 06 2005