Sonunda yıkılıp devrildiğimi
Anladım hayata yenildiğimi
Sanki hiç yaşayıp ölmemiş gibi
Bırakında beni yare gideyim
Kanayan yarayı dağlamasınlar
Göz yaşı döküpte ağlamasınlar
Mezarıma bile uğramasınlar
Bırakında beni yare gideyim
Dökülüp varımdan şanım şöhretim
Çürüyüp toprağa karışsın etim
Amelimdir benim bir tek servetim
Bırakında beni yare gideyim
Bir ömrün hesabı yapıldığında
Mahşerin kapısı açıldığında
Sura üflenipte kaçıldığında
Bilemedim işte nere gideyim
Esir olma mala mülke paraya
Dünyanın işini bırak dünyaya
Dalma hayallere türlü rüyaya
Bırak asıl olan yare gideyim
Kucaklasın sarsın,koynuna alsın
Dünyanın işleri dünyada kalsın
Açılsın kapılar ruhum yol alsın
Bırakında beni yare gideyim
Bahar kışa döner dökülür yaprak
Mezar bir kapıdır musalla durak
Açılır kapanır örtüdür toprak
Bunca gurbet yeter eve gideyim
Şefik Akboğa
Kayıt Tarihi : 9.11.2023 23:16:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şefik Akboğa](https://www.antoloji.com/i/siir/2023/11/09/gideyim-37.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!