ergen kızlar gibi hissediyorum bazen...
nasıl da kötü zamanlarıma denk geldin sen benim...
ne kafam yerinde ne aklım...
her yaptığım şey eksik;
adım atıyorum,
başka bir yanlış,
başka 1 noksan çıkıyor karsıma...
bir yanda hayata tutunma çabalarım,
bir yanda pişmanlıklarım,
bir yanda sancılarım...
kocaman bır alemin
incecik ipinde yürüyorum bu aralar
ayrılık çanı çalıyor bazı kiliselerde su an,
ama sevdam tıkıyor kulaklarımı bu acı çan seslerine...
oysa nasılda gidesim var bu gece...
gidişlerim yeni gelişlere açacak kapılarını
ve her geliş yeni bir gidiş doğuracak ardında...
hayatın döngüsü mü bu acaba?
peki ya, bende bunları kaldıracak yürek var mı? ? ?
ya da ardımda bıraktıgım,
sende kalacak güç var mı, diye sorasım geliyor bağıra bağıra...
tutup yırtıyorum geceyi kör bakışlarımla..
ağlamak istiyorum gözlerimin koyduğu yasaklara rağmen,
ve haykırmak karanlıklara ve doğacak şafaklara inat;
olmuyor..!
çaresizliklerimle ördüğüm duvarlar yıkılıyor üzerime.
sonra,
sonra bir de bakıyorum
hayalin beliriyor karşımda
elimi uzatsam kaybolacak,
sussam kalacaksın sanki ebediyen göğsümde...
ama...
gel bu gece ayıralım yollarımızı
ne sen daha fazla yan korumda,
ne de ben kan ağlayayım güne küskün safaklarda.....
Kayıt Tarihi : 15.1.2013 06:59:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (7)