Gidersin. Şiiri - İbrahim Etem Ekinci

Hazana mı erdin soldu didarın;
Benim ciğerimi yaktın gidersin.
Muhalefette mi can iktidarın;
Kevser’e mi yolun aktın gidersin.

Ben nasıl yaşadım Polat mı canım,
Yıllardır matemde dert her bir yanım.
Haberin duyunca çekildi kanım;
Ne çabuk usandın bıktın gidersin.

Gelmek istiyorum takat yok dizde,
Yaşlar kana döndü bu fersiz gözde.
Yandı bağrım yandı ateşte közde;
Alnıma bir kurşun sıktın gidersin.

Fırat coşkun çağlar,Murat çılgınca,
Kader işte eser bazen ılgınca.
Nur hayat Elifi sarmış olgunca;
Kürşat’a son defa baktın gidersin.

Biliyorum gitme demem boşuna,
Desem de gitmez ki Hâk-kın hoşuna.
Yüreğim tutsa da mezar taşına;
Yazsam gemileri yaktın gidersin.

Anılardan silemem ki tüm izi,
Aramızda olan sırları gizi,
Yüküm ağır olur çekmez terazi;
Tek bana bıraktın çektin gidersin.

Yetim koyma nolur hal perişanı
Senden sonra tufan bilir her anı.
Şerefli ismine Şeref nişanı;
Göğsüne madalya taktın gidersin

Allah bilir amma git geliyorum,
Son günlerde düşüp sendeliyorum.
Ömür ağacı mı rendeliyorum;
Yaşam ümidimi yıktın gidersin.

Kalem ahu zar da hece divane,
Kafiye tarumar mısra virane.
Etem-i ye ne gösterir zamane;
Vuslatı aklıma soktun gidersin.

İbrahim Etem EKİNCİ.
23.01.2013.ANKARA.