Gidersen Yıkılırım İzbe Sokaklarda

Gözlerimde hüzün, yüreğimde bir yangın. Adımlarınla birlikte uzaklaşırsan eğer, bu sokaklar birden bomboş kalır. İzbe sokakların sessizliği içimi sızlatırken, seninle geçirdiğimiz o anılar dağılır ruhumun her köşesine. Her adımında yankılanan sesin, bir zamanlar benimle çırpınan kalbimde iz bırakır.

Gidersen, bu şehir benim için anlamını yitirir. Her köşe başında senin hatıralarınla boğuşurken bulurum kendimi. Sokaklar bile seni arar, adımlarını özler gibi. Bir zamanlar seninle yürüdüğümüz o yollar, şimdi yarım kalmış bir hikayenin izlerini taşır.

Her durağın, her meydanın bir başka anlamı vardır artık. Seninle yaşadığımız o sonsuz anlara tanıklık eden duvarlar, şimdi sessizliğin ve yalnızlığın yükünü taşır. Seninle geçen o vakitler, ne kadar da hızlı geçmişti. Şimdi ise zaman durmuş gibi, her anın sonu gelmiyor gibi.

Gidersen eğer, yıkılırım izbe sokaklarda. Her köşede seni arayan bir yabancı olurum. Hatıraların izleriyle boğuşurken, senin ardından sessizce ağlarım. Belki de hiç gitmemeliydin, belki de bu şehirde birlikte yaşamalıydık sonsuza kadar.

Gidersen yıkılırım izbe sokaklarda. Seninle yaşadığımız her an, kalbimde bir yara olarak kalmaya devam eder. Belki bir gün dönersin diye beklerim, belki de bu sokaklar seninle yeniden canlanır. Ama şimdi sadece sessizlik ve yalnızlık var.