Gidersen Yıkılır Bu Kent Cavidan ????

GİDERSEN YIKILIR BU KENT
CAVİDAN🥀🥀

Hiç kimse demesin yıkılmam diye..
Ben dedim bir zamanlar.
Ve hayat öğretti, büyük konuşmamayı..
Alışırım her şeye, sessizliğe ve de… sensizliğe.
Yanılmışım..!
Çokkk yanılmışım hemde cokk.!

Cavidan bu kente geldiğinde,
Bahar geldi bir anda,
çiçekler açtı sanki heryer
Ruhum coşkun bir bahar seli..

Hasbelkader tanışmıştık, sıcak bir simitçi de..
Bir kahve içtik ,köhne , kuytu çay bahçesinde,
O sustu, ben kalbimi döktüm...
İki martı uçtu o an başımızın üstünden —
Sanki tanışmamızı kutlar gibiydiler..
Hâlâ sesleri çınlar kulağımda.

O gün sanki, güneş bir başka doğmuştu.
Soğuk kaldırımlar bile
Adımlarımı ezberledi.
Sen vardın ya… sennn
Her şey yerli yerindeydi...

Gözlerinle başlıyordum sabah,
Bir bakışınla susuyordu, şehrin bütün gürültüsü.
Gülüşün çiçektin—
Ben çorak toprak,
Sen bahar gibi, ben kuru yaprak..

Sokak lambaları altında yürüdüğümüz geceleri,
Unutabilir misin Cavidan?
Sen anlatırdın, ben sesinle demlenirdim Gözlerinle bulurdum sonsuz huzuru..

Zaman durmuş gibiydi o anlarda.
O eski köprüde sana adını seslenmem…
Şimdi yankı gibi içimde.

Ama bir sabah, aniden, apansız...
Cavidan..!
Cavidan gitti...
Sanki hiçbir şey yaşanmamış gibi.
Ardında sadece
Bir cümle bıraktı bana:
“Kendini unutmuşsun bende.”

Şiir: Nûrferah Züleyha

Tarih: 29.06.2025
Saat. 18:20