Gidersen.. Şiiri - Memet Karabalık

Gidersen göçük altında kalır gözlerim
İğreti duvarlarım yıkılır ellerime
Delişmen bacaklarıma kirişler devrilir
Ele avuca gelmez yüreğim ezilir
Rehavet altında kalırım, ezilir umutlarım
Seherin en serin deminde kalırım, eşikte can verir bedenim
Eşelenen her katın ardından bir uzvum çıkar
Nihavent makamında çöker merdivenlerim
Grizu kusar üstüme, nefesim kalır derinlerde
Öykülerim kırılır, aynanın bin parçası deler ciğerimi
Çocukken bildiğim bütün oyunlar, eklemlerinden kırılır
Ürkek bakışlarımın tümüne vitrin düşer
Koşturduğumuz bütün sokaklar depremi kovalar
Adını koyamadığımız çocuklar yetim kalır, adını koyduklarımız lal olur
Lübnan olur göğsüm, her kaburgama bir bomba değer
Tutuşur şiirlerim, yangını şarkıları kül eder
Irmaklarım taşar, taşkınlığım aşkını sürükler ta Dicle’ye
Nefretim fay hatlarına vurur, Edirne’den Kars’a ülkemi sarsar
Dualarım dağılır virane apartman köşelerine
Aklım sahanlıkta kalır,
Gidersen ölürüm
Kampını terk eden her bombanın önüne dikilirim
Afetlerin hepsini yaşarım
Lağımlarda kokuşurum
Ilgaz’dan atlarken kafama sıkarım
Rezil ülkelere gider, rezil yöneticilere sataşırım
Elinden evladı alınmış her anne için böğrüme bir hançer saplarım
Leşker olurum, önüme gelen ilk generale kafa atarım
Leşker olurum, önüme gelen ilk düşmana vurması için yalvarırım
Ecir olurum, proleterliğimi sömürtürüm bütün kapitalistlere
Ruhumu dağıtırım gidersen
İçimi ısıtmaz hiçbir yangın
Matemimi anlatacak ağıt yakılmaz
Gidersen;
Ölürüm…