Gidersen Şiiri - İsmail Temel

Yazan: İsmail TEMEL ve 8masal.mavisi8

Soyut acılarım vardı benim yâr;
Demledim seni bulutlar içinde.
Hayallerim gerçeklerime öbeklenirken,
Yağan sadece umutsuzluktu gecelerime.
Törpülendim nefessiz düşlerimde.
Sadaka niyetine son zerremi bağışladım yarınlara.
En ağır ayrılık ezgileri sardı sigaramı.
Ve bin aah ile savruldun mavilerin en dibine.
Geçmişin izlerinden topluyorum seni karış karış.
Oysa, bana ait olmayan,
Ama olmak istediğim bir yer vardı benim.
Ne kadar acı da olsa,
Vazgeçilen şiirler oldum suretinde.
Neresinden tutsam yarımdım.
Neresinden sevsem eksiktim.
Kaybolunan bir ben,
Ve kaybolunan bir bizdik filmin sonunda.
Evimin kapıları meçhul,
Suretler hep yabancıydı bize.
Bir gözlerinin kahvesi, bir de yüzündeki tebessümdü tanıdık bana.
Kaybolmak istediğim tek yer, kirpiklerinle çevrili senin çıkmaz sokaklarındı oysa.
Tükendim, düştüm bilinmezlik girdabına.
Aldığım her nefes ciğerlerimi yakıyor şimdi.
Yüreğim koşar adım peşinde, kanatlarım zincire vurulmuş, ayaklarımda pranga.
Ben sende kalmışken, söyle yâr;
"Nasıl yaşarım sensizliğe mahkum bu canda?“
Kor olmuşken yüreğim, hasretken bir yudum sana,
Terk-i dünya eylemişken, olmuşken münzevi masal mavisi dünyamda,
Aşkın en güzel halini seninle yaşadım ben bu kayıp ruhta.
Bülbüldün sen en güzel nağmelerini şakıyan güle.
Tek güvenli limanımdın ıssız ormanlarımın en kuytu köşesinde.
Şimşekler çakarken beynimde,
Gök gürlerken zihnimde,
Kirpiklerim çiselerken yanaklarıma,
Fırtınalar koparken bağrımda
Ben hep sana sığındım yâr hep sana.
Şimdi sen gittin ya hiç var olmamışsın gibi, yoksun ya artık,
Öksüz kaldım ben, oldum paramparça.
Can kesiklerim batıyor canıma, kanıyorum baştan ayağa.
Gitme!
Bak ölemiyorum da sensiz, yaşayamıyorum da.
Gitme!
Nefesim de sensin, ruhum da sen varlığınla var olmuş bu canda.
Gidersen,
yokuğunla yok olur sende hayat bulmuş benliğim.
Gidersen,
solar tüm renklerim, susuz kalır bahçemdeki güllerim.
Gidersen,
yıkılır çatım, yerle yeksan olur limanım, dağılırım.
Kal da diyemem sana ama bırak, bırak da bileyim hep ordasın.
Çünkü;
Her çehreyi aydınlatırım da ben,
Bir tek kendime zifiri kalırım, bir tek kendime.

Yazan: İsmail TEMEL ve 8masal.mavisi8