Gidersen Şiiri - Hakikat Oruçoğlu

Gidersen,
En çok ben özlerim,
Gözlerindeki gülüşü
İçimi eriten nazlı bakışını özlerim
Ne seni düşündüğüm geceler
Ne hayalin avutur gönlümü
En çok ben yanarım sigaramın külünde
Duman olur çöker içime hasretin
Kimse görmez içimin
sana yıkılan tarafını,
Anlamaz kimse yüzümdeki kederi
Çaresiz kalışımı anlatamam kimseye

Gidersen,
En çok ben kalırım bir başıma
Bir de şu gözlerimdeki hüzün.
Vaktiyle ne sabahım kalır
Ne akşamıma batan güneşim
Sana vurulan kalbimin yetimliği
Ne halimden anlar, ne dilimden
Nasıl dizginlenir,
Nasıl sineye çeker özlemini
Sormaz mısın halimi
Bilmez misin kimsesizliğimi
Duymaz mısın sen diye haykıran sesimi

Gidersen,
Kendi yağımızda kavrulan
Hayallerimize ne olur,
Melekler kanat çırpar mı
Gökyüzüne uzanan dualarımıza
Göğsüme konan ellerine
Dokunabilir mi kalbimin atışı
Ya sen nasıl uyursun geceleri
Nasıl çekersin sabır tespihini
Mevsimlerin nasıl yetişir eylüle
Bir hazin yalnızlık düşmez mi gönlüne

Gidersen,
Sana gelemem diye korkuyorum artık,
Yolların çıkmaz sokağında kaybolurum
Yârim, ey benim güleç yüzlüm,
Ayrılık vehmi düşmesin gönlüne
Ellerimizden düşerse sevdamız
Parçalanmış bir hayatın tam ortasında
Ben en çok kendi içim de kahrolurum