Gidersem Şiiri - İsmail Bozkurt

Gidersem kimseler bulamaz beni,
Rüzgarlar okşayamaz dağınık saçlarımı
Güneş yakamaz esmer tenimi
Hiç kimse göremez gözlerimi
Bir tek sen bulabilirsin beni
Açarsan yaralı yüreğini
Gidersem kimseler bulamaz beni,

Gidersem kimseler fark etmez beni
Varmıyım yokmuyum etraflarında
Zaten tutunamadım hayata
Davranışlarım duygusal ve insanca
Hiç yaranamadım yakınlarıma,
Ciğeri beş para etmez adamlara
Katlanamadım riyakarlığa
Ama alıştım arkadan vurulmalara
Alıp başımı gitsem çok uzaklara
Boğulsam kalabalık yalnızlıklarda
Bir senin yaşlar dolar göz pınarlarına
Yeni bireyler konar boşluğuma
Alışır insanlar hemen yokluğuma
Devam ederler günlük hayatlarına
Ben sanki gitmemişim gibi
Gidersem kimseler fark etmez beni

Gidersem kimseler hatırlamaz beni
Zaman eskitir resimlerimi
Albümler tozlanır atılır izbelere
Hiç kimse hatırlamaz ismimi
Düşerim toprağa kızılyapraklar gibi
Hazanımdır belki bir akşam vakti,
Şehir siler izlerimi
Bir sen unutmazsın beni
Aldığın sürece nefesini
Gidersem kimseler hatırlamaz beni

Gidersem kimseler anmaz adımı
Hemen atarlar kitaplarımı
Boşaltırlar hızla odamı
Yalnızca yaşanmış eski bir anı
Hayat böyledir işte
Herkes adımı unuttuğunda
Bir senin adım geçer dualarında
Zamanla siler büsbütün insanı
Gidersem kimseler anmaz adımı

Gidersem gitmiş olurum işte
Geldiğim gibi dönerim sessizce
Bir damla su gibi sonsuz denize
Ateş düşer gibi yangın yüreklere
Bir sen üzülürsün gerçekten gittiğime
Gidersem gitmiş olurum işte
Mayıs 2013 Ankara