Gidersem Şiiri - Adnan Öney

Gün gelir de gidersem eğer bilinmeyene vakitsiz,
Yani kıvır kıvır saçlarını bir kez olsun okşamadan
Kelebek kanadı okşar gibi yumuşacık, sessiz…
Ve bir kez olsun dokunmadan tenine…
Koklamadan gidersem eğer
Yedi iklimde olmayan,
Olmayacak olan kokunu…
Ve en önemlisi gülüm,
Gözbebeklerinde göremezsem bunca yılın affını…

Ölmek değil beni ürküten,
Asla korkmadım.
Ne dün, estiğinde kavak yelleri tepemde,
Ne de bugün…
Gözlerinin içine içine bakabilirim celladımın,
İlmeği boynuma kendim geçirebilirim tereddütsüz…
Ve biliyorum son anımda yalnız gözlerin olacak şeridinde filmin.
Yalnız gözlerin…
Milyonlarca güneşten sıcak
Ve en derin kuyudan derin…
Ve nasıl bir şeydir ki yakarken serinletiyor yüreğimi
Soluk bir fotoğraf karesinde gözlerin…

Vakitsiz gitmek istemiyorum bilinmeyene…
Bir kez olsun sımsıkı sarmadan seni gitmek istemiyorum.
Hayır, hayır!
Şehevi duygularla değil inan,
Doğanın dürtüleriyle değil…
Çöldeyim; suyumsun, aşımsın, ekmeğimsin.
Kutup yıldızımsın kaybolduğum ormanda…
Ciğerlerimde havam,
Ve özgürlüğümsün tadınca yaşayamadığım…

“Gel! ” bile diyemiyorum sana,
Biliyorum gelemezsin.
Gelemezsin…
Gelemezsin…Gelemezsin…