GİDERSE!
Dağ gibi büyür, yokluğunun borcu,
Yüklenir omuzlarıma,
Taksitlere bölsem sensizliği,
Günlük faizini ödemeye yetmez ömrüm!
Tek mevsimde tutuklu kalır bu gönlüm
Bahara hasret…
Koklayamadan tek bir gül,
Yavan yaşarım hayatı, geçer gider ömrüm.
GİDERSE!
Bakmayı;
Bakıp ta görmeyi unutur gözlerim.
Sarıya boyanır bendeki mavilerim,
Benzerim sonbahar yapraklarına,
Savrulur…
Yok olurum koca evrenin boşluğunda.
GİDERSE!
Bir daha tutunamam hayata,
Adımlarım karışır kalabalıktaki,
Yalnızlara…
Miyarlarca insan arasında,
Bir ben yalnız,
Bir ben mutsuz,
Bir ben sensiz…
Giderse şarkılar da kalır sözsüz,
Sevgi dilsiz, duygular öksüz,
Gözler boş bakar,
Özneler de yüklemsiz.
GİT_ME_BE! ..
GİT_ME! ! !
G.Y
Müjgan Asıl KefeliKayıt Tarihi : 22.7.2010 13:53:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!