Solan Mendiller Şiiri - Okan Kobatan

Sakladım hüznümü vurulmuş geceye,
Yüreğimden göçen kırlangıçlar gibi.
Susuyorum yollara, unuttum hasreti,
Otogara bıraktım solan mendilleri.

Giderler şimdi, şehrinin üstüne konarlar,
Ankara’da baharın yarısı kardır.
Islanmasın diye sardım çocukluğumu,
Üzerini kaplayan masmavi bulutlardır.

"Çocukluğum Van’da, ayazda üşüyen bir yaradır,
Sen İzmir’de açmayı bilmeyen çiğdem çiçeğisin
Ben Mardin’in alnında kuruttum düşlerimi,
Sen yazın Akdeniz’e giremeyensin..."

Yarını olmayan sevdanın düşleri,
Son otobüsle gitti, dönmez artık geri.

Bu şehri artık anlatamazlar sana,
Mendiller döner belki,
Ama biz… dönmeyiz bir daha.