Giderken Sakın Susma Şiiri - Ertan Özsoy

Giderken öylesine susmasaydın keşke
Birkaç kelime söyleseydin yüzüme
Yağmurun yağışı gibi işleseydi yüreğime
Çekmezdim bugün belki cehennem azabı gibi bir hayatı
Bir çocuğa şeker verildiğinde duyduğu mutluluğu tadamadım hayatta
Biz şimdi tatlı bir gülümseme yerine
Birbirimize karşı yaşıyoruz uçurumun kenarında
Attığımız adımları dikkat etmeliyiz
Gün gelir duramayız uçar gideriz bir kuş gibi
Kanadımız kırık ama yine de uçmaya çalışıyoruz
Çarpıyoruz her tarafa yaralandık en çokta sol yanımız yaralandı
Durmuyor yaramız kabuk bağlamıyor bağlayan yerlerde ise izler kalıyor
Kaldık dört duvar arasında
Çıkıyoruz arada dışarıya
Yüzüme bakan yüzler yabancı kaç yıl çıkmamışım dışarıya
Kaç yıl tutsak kalmışım içimde kanayan senle
Arada bir duyuyorum feryatları
Yine gidiyor bir kefene sarılmış bir tabutta
Neler çektiğimi bilmiyorlar kaç gece feryatlarla uyandığımı
Kalkıp dökülen gözyaşlarımın arasında yaratana yalvarıyorum
Duy sesimi ne dindir dertlerimi ne de al bedenimi
Çıkıyorum işte bu dört duvar arasından
Bir kefene sarılmış tahta bir tabutta
Geldik bir mezar başına koydular bedenimi kara toprağa
Örtüyorlar bedenimi yağan yağmur altında
Bakıyorum etrafıma sende ordasın
Ağlıyor aslında ama anlamıyorlar gözyaşlarının gerçekliğini
Karışıyor yağan yağmurla birlikte sen artık benim arkamdan sakın ağlama