Issız Şiiri - Yusuf Çiçekli

1
Zamanlardan bir zamandı
Öylesine ya
Ömrümün kırılma noktasıydı yinede
Bilmeyebilirsin
Herkes kendi deminde yaşar
Demler birse muhabbet artar
Derdi babam
Ayrı demlerdeydik
Sen kendi deminde
Ben kendi demimde
Savrulup durduk işte
Bizi aynı yöne iten
Rüzgarlar cılızdıda
Ayrı düştük
Aynı kelimede(aşkta)
2
İhtiyarladı bu şehir
Pas tutmuş semaları
Yalnızlıktan kefen kokuyor sokakları
Gitmişsin…

Damağım kuruyor
Şarkılar söyleyemem
Münezzehsin kelimeden
Şiir büyü sadece
Sen gerçek
Gerçek yitiktir
Şimdi gözlerimde.
3
Mintanları eskidi gecenin
Yırtık bir karanlık
Mahzun durur üzerimde
Ne sarhoş naraları
Ne köpek havlamaları
Sesten azade sokaklar

Nal atmış kısır bir tay gibi
Kasılıyorum ölü sessizlikte
Başımda kum fırtınası
Parmak uçlarımda çöl
Bedevi yakarışlar dilimin ucunda

Dışarısı karanlık
İçeride kekeme bir hüzün
Dinmez bir uğultu kaldı geride
Birde pencere dibinde
Öncesiz sonrasız bekleyişler...
4
Uzun ağıtların poyrazına tutuyorum
Toz zerrecikleri arasında
Yitip giden süretimi
Yorgun bir ıslık olup
Dağılıyorum geceye
Şarapcı sofralarının
Buruk kekremsi havasını
Soluyorum çakırkeyf
Tenha dehlizler
Kaldırımlar kokuyorum

Zaman soyunuyor eşgalinden
Sonbahar yaz kış
Hep yaprak dökümü
Saatler gece yarısı

Perdeleri çekilmiş
Küf kokan gecede
Bir ömrün kırıklarını
Arıyorum körebe
Körebe
5
Yağmursuzum rüzgar ıslıksız
Masum resimler düşüyor ellerimden
Issız bir imge büyüyor içimde
Bir bir dökülüyor bedenim
Ruhum üşüyor ruhum çırılçıplak
ne çok gitmişsin…