Ve; durdu zaman,
Kalemim hiç bu kadar acı bir mürekkeble yazmamıştı...
Hiç bu kadar içten yazılmadı kelimeler,
Yokluğun gelince aklıma,
Güneş solmak istedi, sustu gökyüzü, durdu zaman...
Hüzün hakimdi havaya...
Nedir bu yas biri mi öldü?
Günün ortasında bile nedir bu karanlık ey sevgili?
Giderken kendinle mi götürdün güneşi?
Nedendir sol yanımdaki bu acı...
Bu kadar mı derine inmiştin?
Artık dönme vaktin gelmedi mi?
Yetmez mi sensiz geçen bunca zaman?
Dön artık, dön de can bulsun sensiz kalan bu Can...
Kayıt Tarihi : 27.1.2019 20:05:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Soğuk bir odada boş duvarlar arasında özlem dolu kalbimden geçen Sen'li cümleler...
![İrfan Ytk](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/01/27/giderken-kendinle-mi-goturdun-gunesi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!