Giderken ardında bıraktığın sessizliği dinliyorum.
Her köşesi sen kokan bu evde,
Hala masanın üstünde duran çay bardağında,
Unutulmuş bir anı gibi bekliyorum.
Sevmek yetmedi mi, yoksa fazla mı sevdik?
Hangi cümlede kaybettik birbirimizi,
Hangi bakışta eksildi aşk?
Bir insan, bir insana hem yuva hem fırtına olabilir mi?
Ben hâlâ pencereleri açıyorum,
Belki rüzgârlar seni getirir diye.
Belki bir gün,
Kapının eşiğinde, hiçbir şey olmamış gibi yeniden gülümsersin diye.
Aşk
Kayıt Tarihi : 7.3.2025 12:16:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!