Giderken Bıraktığın İz Kaldı, Dudaklarının

giderken bıraktığın iz kaldı, dudaklarının
pembeleşen yüzünün gülücügü aklımda
teninin yumuşaklığı kadifeden, ipekten
meltem rüzgarlarını yaratan nefesin!

ne zaman yalnız kalsam aklımdasın
sanki bir ayet gibi adın dudağımda
şiirlerimin ilham veren tek meyvesi
kalbimin al gülü, sultanı, kraliçesi!

yokluğun olsa da keskin bir zehir
hayallerime gelişin sanki bir şifa
avuturum kendimi sende bula bula
böyle geçecek her günüm sensiz!

hayat verdin kırk yılıma bir gün de
okyanuslu, venüslü heyecan dolu
düşlerken seninle bir ömür boyu
en sonunda çöllerde serabı verdin!
2005-Trier/Almanya)