Giderken ardından Şiiri - Hakan Kocabay 2

Saçların savruluyor giderken ardından,
Bakarken ardından gözlerim yaşarıyor,
Kanıyor yüreğim sessizce gidişine…
Gözlerim kan ağlıyor giderken ardından.

Yüreğim parçalanıyor giderken ardından,
Kalırken varlığım yaşamda ölüme hasret,
Ne olur ölüme bendende bahset,
Gözlerim kararıyor giderken ardından.

Yakışmadı tenine beyaz kefenin,
Bir hayaldi gelinlik üzerinde senin,
Şimdi kara toprakta güzel bedenin,
Yüreğim kan ağlıyor giderken ardından.

Bu aşka başlayalı daha yeniydi,
Daha yeniydi gülüşümüz yaşama sessiz,
Gözlerimiz sevince yeni gülmüşken,
Gözlerim bakamıyor giderken ardından.

Yaşama küsmüştüm seni tanıdım,
Umudu kapımda bulmuştum senle,
Gidişin yakışmadı toprağa dilimde adın,
Sayıklıyorum seni sessiz giderken ardından.

Yaşamı neyleyim ben senden sonra,
Ölümü ararım bil senden sonra,
Gözümden yaşları sil benden sonra…
Yoluna düşüyorum bende giderken ardından.

Yaşamı seviyordun, beni de öyle,
Yalan mıydı yoksa bunlar ne olur söyle,
Bırakıp aşkımızı gittin mi öyle?
Yokluğunu düşünmek zor giderken ardından,

Ne umutlar vardı oysa gözlerimizde,
Gözlerimizde geleceğin sonsuz hevesi,
Ve nefesi aşkımızın hiç tükenmeyecek…
Tükenen varlığına bakıyorum giderken ardından.

Yaşamak güzeldi, seninle gitti;
İçime ölümün hevesi girdi,
Yaşamda yokluğun dev gibi oldu,
Acılarım büyüyor giderken ardından.

Yaşamın nesine küsüp gittin ki?
Varlığın güzeldi güllerden bile,
Beni böyle bırakıp neden gittin ki?
Ölümüm görünüyor giderken ardından.

Hakan KOCABAY
09.05.2009