Giderken Şiiri - Yakup Aydoğan

Kaynar denizden geçip sıratı biçer gibi,
Keşti gamdan vazgeçip ebedi seçer gibi,
Zahirin kucağında panzehir içer gibi;
Bir esriyiştir gitti can elimden yiterken.

Gönlüme ahu güldü, hasret yağdı tenime
Dört duvar oldu umman özlem sardı evime,
Hayal sığ bulut doldu, hicran vurdu bendime
Görünüp te gül ziyan güneş gibi batarken.

Bembeyaz anıtlara kazınan yazıt gibi,
Açık kapı önünde gerilmiş aygıt gibi,
Yaşanmamış anılar çoktan yaşanmış gibi;
Yüreğe mil çekilip gönül feryat ederken.

Milyon kere devrilen tövbeler unutuldu,
Baharım güz olmadan umutlar kurutuldu,
Son nefesin an suyu sanki erken yutuldu,
Yeşeren yazgılarım kansız kalıp solarken.

Mercan kayalığında görmeden yaşar gibi,
Dertlerin yamacından kementsiz geçer gibi,
Sancılar sancısını umarsız seçer gibi,
Karanlığa kapıldım gün az önce doğarken.

Yeryüzü yağmur yağdı, gökyüzüme sel vardı
Dağlar suya karıştı, denizler alev aldı
Hırçın yaralar gibi bedeni ölüm sardı,
Duraklandı hayatım sen bu elden giderken...