Giderken Şiiri - İrfan Tansel Turhan

Gittin sende benim gibi birşeyleri bırakıp
Sen giderken bana bir siluet bıraktın
Aysız gecelerde aldanıp sen sandığım
Ben giderken sana bir gölge bıraktım
Güneşli günlerde unutup üstüne bastığın

Farklıydı gidişimiz;
Sen farketmediğimi sanıp üzüldün
Ben üzülmediğimi sanıp yanıldım
Çok sonra anladım,
Yokluğunun içimde cereyan yaptığını
Giderken bıraktığın bir avuntu vardı
Kibrit alevi saçların: vasati kırk çöp.

Bir seyirlik ömür gibi hüzün
Bir hüzünlük mevsim gibi gidişin
Arada bir tükeniş, bir serzeniş yalnız
Ama sen daha sensin benden
Kendini bırakıp da yağmura
Her derin sensizliğimde
Fırtınaya dönüşüp içime işleyen
Serseri bir rüzgar taktın ardıma

Ben giderken sana bir yıldız bıraktım
Gökyüzüne bakıp ta göremediğin
Sen giderken bana bir düş bıraktın
Kırıklarından yıldız yaptığım.