Giderken hep yaralı umutlar bıraktık arkamızda
Çocukların ulaşamayacağı ufuklara
Hatıralarımız yeşerir belki yokluğumuzda
Sahra'nın en ücra köşesinde.
Giderken hep düşlerimizi bıraktık arkamızda
Yitik düşlerimizi, ninnilere karışmış düşler.
Belki Anneler çocuklarına ninni söylerken,
Belki çocuklar saklambaç oynarken
Ortaya çıkar düşlerimiz.
Umut ışığıyla yeşerir bir şehrin sokakları.
Giderken kendimizle yokuşları da götürdük
Bizim tırmanamayıp yorulduğumuz yokuşları.
Giderken götürecek değildik ardımızda kalan
kekeme maziyi,
yitik düşlerimizi yeşermeyen umutlarımızı.
Kayıt Tarihi : 11.1.2025 11:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!