Giderken Şiiri - Bülent Öntaş

Yine mi mahzende saklanıyor
Deli dolu yüreğimiz
Şarabın kırmızısına mı
Sevdalandık
Ayın on dördünde gibiyiz sevgilim
Sevdanın ırmağı
Kırmızı şarap renginde akıyor
Yeşil bir ormanda
Ela gözlerinden bakıyorum denize
Ufuk çizgisi ne kadar uzakta
Nereye kayboldu düşlerimiz
Hani bir ormanda kardeşçesine
Yaşamak var ya
Ellerimizde özgür bir hayat
Ağaçlar gibi insanlar

Güne biraz sabır ediyoruz da
İnsana sabretmek zorlaştı iyice
Geceyi beklemek de
Mutluluk getirmedi kimseye
Bilirsin
Hüzün ay ışığında açıyor gözlerini
İçtiğimiz şarabın demi
Kalıyor üzerimizde

Sabah erkenden yola düşmek lazım
Tek başına anlamı yok hayatın
Yükü çekilmiyor tek başına kederin
Çare ne senden
Ne benden
Şimdi
Hep birlikte
Düşünmenin
Yola düşmenin vakti
Düştükçe
Yeniden ayağa kalkmanın

Cesur adımlar aşacak tüm engelleri
Bekleyenler var
Bizi
Gelecekte
Şarabın kırmızısından gökyüzü mavisine
Sevdalılar
Bekliyor
Bulutların üzerinde
Sevgilim tut yüreğimden
Kalabalıklar içinde görüyorum seni
Giderken gözlerinden
Kor ateşler
İçimde yanıyor kırmızı

24.10.2021
Bülent Öntaş