Binbir türlü hüzne kapılırım,
Gidenlerin ardından
El sallarım kara trenin,
Limandan ayrılan geminin.
Bir garip olurum ardından,
Hele birde canımdan cansa giden.
Boynum bükülür,bu kadar yakın mı hasret
Henüz ayrılmadı mı gemi karadan?
Ölüm korkusu sarar o an,
Hayır kendi ölümüm değil beni korkutan.
Bende kalsın, içerimde,yüreğimde,korkutan.
Bu kadar mı acı verir ayrılık,
Hiç mi yoktu aramızda gayrilik?
Belki diyorum,acıyı azaltır,
Hatırlandıkça aramızdaki farklılık.
Olmuyor,gitmiyor hüzün benden
Acı katmış kendini,fışkırır bedenimden.
Tüm bunlarla uğraşırken,
Aldım kendimi herkesten,
Ardımdan sallandı eller,giderken gözlerden.
Artık ne el sallayanım kaldı ardımdan,
Ne el sallayacağım acı veren.
Kayıt Tarihi : 24.9.2016 17:56:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!