Giderken Şiiri - Hıfzı Altümsek

Üşüyen kumrular misali sustuk
O sabah kızılca şafak sökerken
Artık ne sevgili ne de bir dosttuk
Resmini duvardan söküp giderken

Dalınca gözlerim kıyafetine
Mest oldum hergünkü zarafetine
Sığındım Rabbimin merhametine
Gülleri göğsüne takıp giderken

Rüzgara bıraksa savrulacaktı
O canım saçlara tacını taktı
Gözleri beter ol der gibi baktı
Üstüme kapıyı çekip giderken

Ben Roma gibiydim O zalim Neron
O gönül şahımdı ben garip piyon
Hasrete can verdik,aşkımıza son
Sel gibi gözümden akıp giderken

Zannetmem bitecek yazmakla çilem
Ne ömrüm yetecek ne kağıt kalem
İzmir hiç görmedi böyle bir elem
Konağı başıma yıkıp giderken