Giderken Şiiri - Haruni Yıldırım

Ne gönülden nede gözden çıkmadın
Bir anda maziye daldım giderken
kimdir bu divane dönüp bakmadın
El gibi ardında kaldım giderken

Uçan turnalara sor dileğimi
İnanmassan gelde kır bileğimi
Tabib ol melhem ol sar yüreğimi
Ağladım ardından öldüm giderken

Şirin ömrüm yaprak yaprak dökülmüş
Damarlar kurumuş kanlar çekilmiş
Yıkılmayan koca çınar bükülmüş
Ömrümü vuslata saldım giderken

Az vefa göster yalan ömründen
Güller senin olsun solan ömründen
Bir gülüşün yeter kalan ömründen
Agladı gözlerin bildim giderken

Bülbül güle dargın sarmıyor artık
Falcılar hayıra yormuyor artık
Züleyha kenan-ı sormuyor artık
Gönül defterimden sildim giderken

Mecnun gibi çöle beni sürsünler
Keremde aslıda aşkı görsünler
Ferhat ile saklı sırra ersinler
Arşenaya vurup deldim giderken