Giderken Şiiri - Kaan Ali Kolcuoğlu

Yolcu gider adı bile kalmaz diye düşündü delikanlı
Sıcak bir yaz günü hastanede hasta numara sırası beklerken.
Sonra karşıdaki alımlı iki güzel kızı kesti en çapkın bakışlarıyla
Kızlar onu fark etmedi bile sıcaktan.

Güneş yakıyordu!
Hasta bakıcılar gölgede sigara tellendiriyordu.

Güneş yakıyordu!
Sıradaki kadınlara bakıyordu diğer kadınlar.
Gördün mü? Ne kadar zevksiz dedi, çirkin olan daha az çirkin olana.

Güneş yakıyordu!
Güvenlikteki bıçkın delikanlı gür sesiyle
Tekerli sıraya girin… Dedi; bozmadan sırayı…

Güneş yakıyordu!
Sıraya girildi, söylenenlerin homurdanma sesleri arasında
Zaten koyun gibiyiz.. dedi delikanlı sesini duyurmaktan ürkek; biz.. dedi. Neyse… diye küçülürken
Üç nokta koydu sözüne, bıçkın güvenlikçinin gözlerinden kaçırırken kendini.

Güneş yakıyordu!
İlaç kokuları ter kokularına karışırken adam saatine baktı.
Yelkovan yine yenikti akrebin on iki ile olan sevişmesine
On iki.. dedi akrep yelkovanın rötarlı gelişine.

Güneş yakıyordu!
Hasta nerede? Dedi sırası gelene fişleyen kadın.
Dışarıda oturu..yor .. yaş..lı.. da sözüne; gelsin.. Emriyle
Kadın apar topar alındı yerinden.
Getirildi fişleyen kadının önüne
Yaşlı falanda değildi kadın yetmiş ikisinde ya vardı ya yoktu.
Tamam dedi fişleyen kadın, fişledi hastayı.

Güneş yakıyordu!
Hava bir garip.. dedi delikanlı başka bahara kalsın iyileşmek ölmeden önce.
Güneş yakıyordu!
Aldırmadı… Sigara yakacaktı vazgeçti
Yürüdü adı bile kalmadı yolcunun.