Giderken Şiiri - Münzevî Muhayyelât

giderdin

bende

susmanın zehirli tadı

gökte

açılmamış perdeler

hançeremde

sabah ıslıkları

kalırdı miras..

giderdin

ne çok ağlardı şarkılar o sıra

ne zamansız ne mekansız çağıldardı efkar

sus derdim derdime

'sus derdim'

susardık alemle beraber

sükun ve sabrile

ama sen yine de

giderdin..

giderdin

zaman bir renk cümbüşüne dönerdi

eklenirdik sabahın ilk ışığına

suya ve yakamoza

sen giderken ardından