Giderken Şiiri - Mevlüt Kara

Giderken
Dillerime sakladım
Yangın mavisi bir aşkın naralarını...

Oysa denecek ne çok şey vardı
Belki güvercinlerin hakkı vardı üstümüzde
Tahta bankların, hüzünbaz mavi gökyüzünün
Postacı Selim'in, söylenmemiş türkülerin
Daha alacağı vardı bahtsız aşkın ikimizden...

Giderken
Dizlerime sakladım
Üstüme çöken dünyaların ağırlığını...

Sen yanma diye söyleyemedim
Ben değildim gözyaşı döken saklı zamanlarda
Pencerede bir reyhan, çisil çisil bir servi
Senden sonra gitmediğim Merkez Cami
Bir de seherler ağladı senin yokluğunda...

Giderken
Gözlerime sakladım
Tüm vedaların kurşuni yaslarını...

Ümitvar da sayılmazdım göçmen kuşlar kadar
Hayattı ve alıyordu üstümüzden adaletsiz bir aşkı
Mil çekilmiş gözlerimle görmüyordum vedaları
Lakin gidiyordun ve ben hala seviyordum
Hala seviyordum senli duaları avuçlarımda...

Giderken
Gönüllere sakladım
Öksüz kalmış çocukların gözyaşlarını...

Hayat bir bir alıyordu ne varsa verdiği
Bir uçurum kenarında gitmekle kalmak arasında
Bir elif miktarı sensizlikti yaşanacak
Gitsem hak yerini bulmaz, kalsam zulüm olurdu
Ve ben, sen...

Giderken
Mahşere sakladım
Ne kaldı ise hesabımıza bu aşktan..

Mevlüt KARA
7 Mayıs 2010
Şanlıurfa