Giderken Şiiri - Ufuk Karahan

giderken
gözlerine bakmıştım
bulutlarla gölgelenmiş
güneş gibiydi gözlerin

giderken
sustum! gözlerinde dokundum
güzelliğine,gözlerim dikili daglara esir kaldı

giderken
dokunamadım ellerine
kısıldı ellerim,avuçlarıma bir ateş
bıraktın yanlızlıgımda

giderken
yağmurlar birikti kirpiklerimde
su gibi akıp gitti gözlerimden
senle geçen yıllarım

giderken
gögsümde yorgunlugumun sızısı
suyu çekilen ağaçlar gibi
yapraklarını dökmüştü dallarım

giderken
dudaklarında parmak izlerim uykuda
bu yangının külleri benim koynumda

giderken
suç kimde! ah bu ben diyebilmektir
AŞK aslında